Sadece Ne?

Yok artık, arama,
çöp sepetine attım.

Nereye gidiyorsun?
Çöp sepetinde de değil, boşuna uğraşma.

çöp kovasını kapıya bıraktım.

Yine nereye?
Bu olay dün geceye aittir,
çöp arabısı çoktan almış götürmüş bile.

- niye ağlıyorsun?

Unut "onu" bir süreliğine,
biliyorum çok zordur.

-Ama,..

ne?


-yok bir şey sufi.


Sufi.

GözYaşı

Ne biliyoruz?
Neden ağlar bir insan?
O an devasa evren birkaç "katreye" sığar, en dingin anıdır insanın!
Hepinizde bulunan cep kameraları bazen "an" saptaması için ideal birer neseneye dönüşüyor.
Kendi iç girdaplarıma gömüldüğüm sessiz, yalnız bir anımda, fark ettirmeden bir kare fotoğrafımı çekmiş can kardeşim. Fotoğrafı bir gün sonra gösterdi bana.
Renkli çıktısını aldım, uzun uzun kendi gözlerime ve o yanağımdan yer çekime meydan okuyan tek bir damlaya kilitlendim.
O an başka, çok başka bir şeyi fark ettim.
O küçücük damlanın tam ortasından bir ışık yansıyordu, mavi küçük bir ışık hüzmesi açılmıştı adeta..
pencereden baktığım anmış meğer..
neden bunca birbirimize benziyoruz?
o an bir gizem
bir sır peşinde değiliz, sadece var olma, olabilme travmasını mı düşünüyoruz?
o mavi ışık gözyaşının mührü mü?
o kırılmadan nasıl açılır tüm kapılar?
..

bitmedi,

+..

Sufi.